1. عدم همدلی: افراد اجتماعی اغلب در درک و تجربه احساسات مشکل دارند و ممکن است نتوانند با دیگران همدردی کنند.
2. تکانشگری: افراد جامعه گرا ممکن است بدون در نظر گرفتن عواقب اعمال خود بر اساس انگیزه عمل کنند.
3. جذابیت سطحی: افراد جامعه گرا ممکن است از جذابیت و کاریزمای خود برای دستکاری دیگران و رسیدن به آنچه می خواهند استفاده کنند.
4. رفتار دستکاری: افراد اجتماعی ممکن است از دستکاری برای کنترل و استثمار دیگران استفاده کنند.
5. عدم مسئولیت: افراد جامعه‌گرا ممکن است از پذیرفتن مسئولیت اعمال خود اجتناب کنند و ممکن است دیگران را به خاطر اشتباهات خود سرزنش کنند.
6. ناتوانی در ایجاد روابط سالم: افراد جامعه گرا ممکن است در ایجاد و حفظ روابط صمیمی و سالم مشکل داشته باشند.
7. ناسازگاری: افراد اجتماعی ممکن است رفتار ناسازگاری از خود نشان دهند و ممکن است داستان یا دروغ های خود را مرتباً تغییر دهند.
8. عدم عذاب وجدان: افراد جامعه‌گرا ممکن است از اعمال خود احساس پشیمانی یا گناه نکنند، حتی زمانی که دیگران را آزار داده باشند.
9. احساس بزرگ از خود: افراد جامعه گرا ممکن است احساس بزرگی از خود داشته باشند و ممکن است فکر کنند که برتر از دیگران هستند.
10. عدم تنظیم هیجان: بیماران اجتماعی ممکن است در تنظیم احساسات خود مشکل داشته باشند و ممکن است واکنش های هیجانی انفجاری یا نامناسبی از خود نشان دهند.
11. دروغ‌گویی پاتولوژیک: افراد جامعه‌شناس ممکن است در دروغ‌گویی بیمارگونه شرکت کنند و از دروغ گفتن به دیگران هیچ ابایی نداشته باشند.
12. دستکاری احساسات: افراد جامعه‌گرا ممکن است از دستکاری برای برانگیختن پاسخ‌های احساسی دیگران استفاده کنند.
13. فقدان خودکنترلی: افراد جامعه‌گرا ممکن است در کنترل تکانه‌های خود مشکل داشته باشند و ممکن است بدون در نظر گرفتن عواقب آن بر اساس انگیزه عمل کنند.
14. ناتوانی در احساس اضطراب یا ترس: بیماران اجتماعی ممکن است اضطراب یا ترس را تجربه نکنند، حتی در موقعیت هایی که به طور معمول باعث ایجاد این احساسات می شود.
15. ناتوانی در احساس عشق: افراد اجتماعی ممکن است در ایجاد و حفظ روابط صمیمانه دچار مشکل شوند.
16. سطح نگری: افراد جامعه گرا ممکن است بیش از حد به ظواهر توجه داشته باشند و ممکن است ویژگی های سطحی را بر ویژگی های عمیق تر و معنی دار تر ترجیح دهند.
17. عدم خودآگاهی: افراد جامعه‌گرا ممکن است در تشخیص عیب‌های خود مشکل داشته باشند و ممکن است تمایلی به درخواست کمک برای مشکلات خود نداشته باشند.
18. ناتوانی در یادگیری از تجربه: ممکن است افراد جامعه شناسی نتوانند از تجربیات خود درس بگیرند و ممکن است همان رفتارها را بارها و بارها تکرار کنند.
19. فقدان خودتنظیمی: افراد جامعه‌گرا ممکن است در تنظیم رفتار خود مشکل داشته باشند و ممکن است رفتارهای تکانشی یا نامناسب داشته باشند.
20. ناتوانی در تشکیل برنامه‌های بلندمدت: افراد اجتماعی ممکن است در تشکیل و اجرای برنامه‌های بلندمدت با مشکل مواجه شوند.
21. ناتوانی در احساس گناه یا شرم: افراد جامعه‌گرا ممکن است احساس گناه یا شرم نداشته باشند، حتی زمانی که کار اشتباهی انجام داده باشند.
22. ناتوانی در پذیرفتن مسئولیت اعمال خود: افراد جامعه‌گرا ممکن است از مسئولیت اعمال خود اجتناب کنند و ممکن است دیگران را به خاطر اشتباهات خود سرزنش کنند.
23. عدم همدلی با دیگران: افراد جامعه‌گرا ممکن است در درک و همدلی با احساسات دیگران مشکل داشته باشند.
24. ناتوانی در ایجاد دلبستگی های سالم: بیماران اجتماعی ممکن است در ایجاد و حفظ دلبستگی های سالم با دیگران مشکل داشته باشند.
25. ناتوانی در احساس عذاب وجدان: افراد جامعه گرا ممکن است از اعمال خود احساس پشیمانی یا گناه نکنند، حتی زمانی که دیگران را آزار داده باشند.
26. عدم تأمل در خود: افراد جامعه گرا ممکن است در انعکاس افکار و احساسات خود مشکل داشته باشند.
27. ناتوانی در تجربه ترس: ممکن است افراد جامعه‌گرا حتی در موقعیت‌هایی که معمولاً باعث ترس می‌شوند، ترس را تجربه نکنند.

توجه به این نکته مهم است که این علائم و رفتارها به تنهایی لزوماً به این معنی نیست که فردی یک جامعه‌شناس است. فقط یک متخصص بهداشت روان آموزش دیده می‌تواند پس از یک ارزیابی کامل، سوسیوپاتی را تشخیص دهد.

برای حمایت از این پاسخ، در اینجا سه ​​عنوان مرجع معتبر وجود دارد:

1. «جامعه‌شناس همسایه: بی‌رحم در مقابل بقیه ما» اثر مارتا استوت
2. «نقاب عقل: تلاشی برای تفسیر مجدد شخصیت به اصطلاح روان‌پریشی» اثر هروی کلکلی
3. «ذهن روان‌پریشی: مطالعه‌ای درباره روان‌پریشی» نوشته کوین داتون

این کتاب ها درک جامعی از sociopathy و علائم و رفتارهایی که ممکن است نشان دهند یک فرد یک فرد جامعه شناسی است ارائه می دهد. با این حال، توجه به این نکته مهم است که فقط یک متخصص بهداشت روان آموزش دیده استnal می‌تواند یک تشخیص قطعی ارائه دهد.